Sorgardagur.

Í dag kveð ég besta veitingastað landsins með miklum trega og söknuði. Engin orð fá lýst þeim kvöldstundum og þeirri upplifun, sem ég hef fengið að njóta þar. Sú hugmyndauðgi, framúrstefna, eljusemi og virðing fyrir íslenskum hráefnum og hefðum í matargerð, sem þar var að finna, verður seint jöfnuð. Það er sjaldan, sem réttur á veitingastað getur fengið mann til að vera gráti næst af gleði, undrun og uppljómun, en hafi einhver nokkurn tímann getað haft slík áhrif með sinni sköpun í matreiðslu, þá er það Friðrik Valur Karlsson. Nú er það treginn, sem dregur fjöður sína yfir sömu strengi í brjóstinu.

Með miklum söknuði en jafnframt miklu þakklæti kveð ég Friðrik V. - en vonast til að hitta þau Öddu og Fredda á ný á betri stað, þar sem sama gleðin mun ríkja, og á móti manni verður ávallt tekið með sama, gamla heimilislega brosinu - einhvers staðar, þar sem maður er ávallt velkominn.

F.V. - Takk fyrir mig!