Da Vittorio - Genova

Það er alltaf ánægjulegt að kíkja við hjá Vittorio í Genova (Da Vittorio, via di Sottoripa 59r, Genova, sími: [phone]). Staðurinn er ábyggilega með frægari sjávarréttastöðum í borginni og staðsetningin eftir því - í gömlu súlnagöngunum, Sottoripa, við gömlu höfnina, helsta túristastaðnum í borginni, enda er höfnin ekki af verri endanum; hún var endurskipulögð af einhverjum frægasta núlifandi Genóabúanum, Renzo Piano, arkitekt, sem m.a. hannaði Pompidour safnið í París, en ætli frægasti Genóabúinn fyrr og síðar verði ekki að teljast Paganini. (Á maður sem Íslendingur nokkuð að þora að minnast á Kristófer Kólumbus?!?)

Ég hafði nú reyndar ekki komið við þar í þó nokkur ár þegar vinur minn stakk upp á því að við Halli skelltum okkur þangað að fá okkur alvöru sjávarrétti. Við röltum niður eftir af Piazza de Ferrari, með stuttri viðkomu á Piazza delle Erbe til að fá okkur fordrykk úti í janúarsvalanum núna 30. janúar síðastliðinn rétt fyrir kvöldmat. Við röltum niður eftir í myrkrinu um níu-leytið - það er oft betra að vera með seinna fallinu, sérstaklega ef maður á ekki pantað borð. Da Vittorio er áberandi staður niðri við höfnina; þrátt fyrir að vera í falinn í súlnagöngunum, þá þekkir maður hann af rauðu neonljósunum. Þarna er mest spennandi glugginn af öllum verslunum í götunni - alla vega fyrir matgæðinga - og það þrátt fyrir að það séu í það minnsta 2-3 fisksalar þarna í nágrenninu. Það er ekki til fallegri gluggi en yfirfullur gluggi af ógrynni öllu af skelfiski, humar, krabba, rækju, leturhumar, kolkrabba og í raun hverju því sem hugurinn girnist af sjávarfangi.

Við fengum borð í efri salnum. Yfirbragðið er svona eins og góð káeta á gamalli og góðri skonnortu af stærri gerðinni. Það er frekar bjart inni og allt er sveipað gulu, borðdúkar, veggfóður, tauservíettur. Reyndar býður Vittorio upp á stálhnífapör, en staðurinn er ekki í dýrari kantinum, þrátt fyrir að vera óneitanlega lengst úti á betri kantinum.

Ég byrjaði á ostrunum - eitthvað sem er nauðsynlegt þegar maður kíkir við! - Ég mundi að það var einmitt á þessum stað fyrir einhverjum 8 árum síðan, sem ég kynnti bróður minn og ostrur í fyrsta sinn. Hann trúði varla sínum eigin bragðlaukum, og ef ég man rétt, þá þurfti ég að gefa honum eftir restina af ostrunum á mínum diski. Ostrur er eitthvað, sem maður nýtur alltaf að borða. Það var líka langt síðan ég hafði fengið mér ekta hlýsjávarostrur, en síðast hafði ég bragðað á afbragðs Limafjörðsostrum á Peder Oxe í Kaupmannahöfn fyrir jólin, auk þess, sem ég smakkaði þessar fínu ostrur frá Skotlandi, þegar ég leit við hjá Kjartani M. Kjartans upp á Vín og skel fyrir um ári síðan - eitthvað til að mæla með! Ostrurnar á Vín og skel, sem og á Peder Oxe, komu á ís með lime, hjá Vittorio vor þær með sítrónu og salatblaði. Afskaplega góðar. Halli fékk sér blandaðan fisk með sítrónumarineringu og salati, marinato misto di pesce. 

Í aðalrétt fengum við okkur annars vegar leturhumar (Scampi) með sítrónu og salati og svo grillblöndu, vel glóðaðan fisk á opnum eld; leturhumar, risarækjur, sverðfiskur, smokkur, kolkrabbi og fleira. Vel sterkt grillbragð fyrir þá sem líkar það - það virðist víst eftirsótt hjá sumum, en ég var ekki of hrifinn - hefði frekar átt að fá þetta af pönnu! Með matnum pöntuðum við okkur eina sódavatn og svo eitt af mínum uppáhalds vínum á svæðinu, Gavi di Gavi. Það fer alltaf vel með sjávarréttum - og, já, ætli það sé ekki bara mest selda vínið á staðnum! Þar sem við komum frekar seint, þá sáum við vart ástæðu til að sitja of lengi - fólkið var farið að týnast út þegar við pöntuðum okkur kaffi og "koníak" (ítalskt brandý) og röltum svo út í myrkrið. Fyrir þetta greiddum við 95 evrur - og töldum frekar vel sloppið!

Vittorio er staður, sem ég heimsæki gjarnan þegar ég á leið um Genova - sá staður og sushi staðurinn, sem er þarna rétt hjá eru svona fastir liðir, auk þess sem ágætt getur verið að kíkja á Tre Merli, sem er á nokkrum stöðum í bænum, m.a. niðri við höfn.

Hins vegar er Zeffirino staðurinn, sem maður ætti að stefna á, ef maður er á leiðinni til Genova (Zeffirino, via XX Settembre 20, símar: [phone] / [phone] / [phone])  - þar hef ég nú bara borðað einu sinni (fyrir 8 árum síðan) - en það var ógleymanlegt. Staðurinn rekur sögu sína óslitna til kokks konungsins í Verona fyrr á öldum, og Zeffirino var löngum eftirlætisstaður Frank Sinatra, sem m.a. er verndari staðarins. Fyrsta útibú Zeffirino (f. utan upprunalega staðinn í Genova) var svo opnaður í Las Vegas fyrir nokkrum árum síðan - þar að auki hafa bættst við útibú í Hong Kong og Portofino. Ætli hann sé ekki með fyrstu háklassaveitingastöðunum, sem kemst nálægt því að verða að keðju. Við rétt löbbuðum framhjá og ég gat ekki stillt mig um að taka mynd af skiltinu yfir götuna þar sem við vorum á leiðinni í hádegismat á enn einn staðinn, sem bauð upp á gómsætar kræsingar.

Buon appetito!